ترکیب بلوک های مرمر بژ چگونه بر حساسیت آنها به رنگ آمیزی ، خراش و هوازدگی با گذشت زمان تأثیر می گذارد؟

بلوک های مرمر بژ در درجه اول از کربنات کلسیم (CACO₃) تشکیل شده اند ، که یک ماده معدنی طبیعی است که از بقایای موجودات دریایی حاصل می شود. این ترکیب معدنی به طور مستقیم تأثیر می گذارد که سنگ مرمر به خصوص از مواد اسیدی حساس به رنگ آمیزی است. مایعات اسیدی مانند شراب ، سرکه ، قهوه یا آب لیمو با کربنات کلسیم موجود در مرمر واکنش نشان می دهند و باعث ایجاد اچ و تغییر رنگ می شوند که می تواند علائم دائمی را روی سطح بگذارد. تخلخل سنگ مرمر بژ نیز نقش مهمی در تمایل به لکه دار کردن دارد. هرچه سنگ مرمر متخلخل تر باشد ، نفوذ مایعات آسان تر در زیر سطح ، جایی که می توانند باعث ایجاد لکه های مبتنی بر روغن شوند. ناخالصی هایی مانند اکسیدهای آهن ، مواد معدنی رس یا مواد آلی نیز می توانند بر ظاهر سنگ تأثیر بگذارند. به عنوان مثال ، اجزاء آهن ممکن است در صورت قرار گرفتن در معرض رطوبت به لکه های مانند زنگ زدگی منجر شود ، در حالی که ناخالصی های مبتنی بر گیاه می توانند هنگام قرار گرفتن در معرض شرایط مرطوب ، باعث ایجاد لکه های ارگانیک شوند.

بلوک های مرمر بژ به طور کلی دارای امتیاز سختی Mohs از 3 تا 4 هستند و آنها را نسبت به سایر سنگهای طبیعی مانند گرانیت نسبتاً نرم تر می کند ، که به طور معمول در مقیاس Mohs از 6 تا 7 سختی برخوردار است. این طبیعت نرمتر باعث می شود مرمر در برابر خراش آسیب پذیرتر شود ، به خصوص در مناطق پر ترافیک که ذرات ساینده مانند ماسه ، خاک و ریزه می توانند با سطح تماس بگیرند. اشیاء متداول مانند مبلمان ، ابزار یا حتی کفش های محافظت نشده نیز می توانند باعث خراش یا سایش در سطح مرمر شوند. اشیاء تیز (به عنوان مثال ، چاقو یا ابزارهای فلزی) می توانند علائم قابل مشاهده را روی سطح بخصوص در مرمر جلا ، که در آن خراش ها قابل توجه تر هستند ، بکشند.

یکی از مهمترین عوامل مؤثر بر هوازدگی بلوک های مرمر بژ ، تخلخل ذاتی آنها است. مرمر یک سنگ طبیعی متخلخل است ، به این معنی که می تواند آب ، رطوبت و سایر عناصر محیطی را جذب کند. هنگامی که در معرض فشارهای محیطی مانند باران ، برف یا نوسانات دما قرار گرفت ، آب به دام افتاده در منافذ سنگ مرمر می تواند آسیب قابل توجهی ایجاد کند. در آب و هوای سردتر ، جایی که درجه حرارت زیر انجماد پایین می آید ، آب به دام افتاده در داخل سنگ می تواند بر روی انجماد گسترش یابد و باعث ترک خوردن سنگ یا پوسته پوسته شدن شود - فرایندی که به عنوان آسیب یخ زده شناخته می شود. در آب و هوای گرم ، نوسانات رطوبت و دما می تواند باعث گسترش و انقباض سنگ شود و منجر به ترک خوردگی سطح یا تجزیه تدریجی لایه سطح شود. ترکیب کربنات کلسیم مرمر همچنین باعث می شود که در معرض هوازدگی اسیدی باشد ، به ویژه در مناطقی که از باران اسیدی یا آلاینده ها آسیب دیده اند ، که می تواند فرسایش سطح سنگ را تسریع کند و منجر به از بین رفتن تدریجی پایان صاف و درخشش طبیعی آن شود.

وجود ناخالصی در بلوک های مرمر بژ ، مانند اکسید آهن ، خاک رس و مواد آلی ، می تواند تأثیر بسزایی در حساسیت سنگ به رنگ آمیزی داشته باشد. اکسید آهن ، که ممکن است به عنوان اجزاء کوچک وجود داشته باشد ، می تواند باعث ایجاد سنگ مرمر در هنگام قرار گرفتن در معرض رطوبت شود. با گذشت زمان ، این لکه ها می توانند دائمی و دشوار شوند ، به ویژه در مناطقی که سنگ اغلب در معرض آب یا رطوبت قرار می گیرد. ناخالصی های ارگانیک ، مانند ماده گیاهی تعبیه شده در سنگ در حین تشکیل آن ، می تواند رشد قالب یا جلبک ها را در شرایط مرطوب تقویت کند و منجر به رنگ آمیزی بیولوژیکی شود. این لکه های ارگانیک برای حذف می تواند چالش برانگیز باشد و ممکن است به مواد یا تکنیک های تخصصی تمیز کننده نیاز داشته باشد. توزیع این ناخالصی ها در سطح مرمر می تواند بر ظاهر کلی و یکنواختی سنگ تأثیر بگذارد ، در حالی که مناطقی از سنگ مرمر حاوی غلظت ناخالصی بالاتر است که اغلب تیره تر یا بیشتر مستعد تغییر رنگ هستند. $ $